در انتهای خیابان جمالزاده تهران که این روزها پر از هیاهوی ماشین ها و رفت و آمد است، تابلوی کوچکی وجود دارد که شما را به سوی خانه مهمی در تاریخ معاصر ایران راهنمایی می کند؛ خانه ای که دکتر علی شریعتی در سال های پایانی عمر، اندکی پیش از آخرین زندان و چند سال بعد آزادی از زندان، در آنجا زندگی می کرد. خانه موزه دکتر علی شریعتی از آن جهت اهمیت فراوانی دارد که محل سکونت یکی از متفکران انقلاب اسلامی و محل رفت و آمد جمعی از انقلابیون محسوب می شده است. پس از پیروزی انقلاب، این خانه به محمل گردهمایی های فرهنگی – سیاسی تبدیل شد وجرقه شکل گیری سازمان هلال احمر نیز در همین خانه زده شد.
در سال های اول پس از انقلاب، هر دوشنبه خانه موزه دکتر علی شریعتی، محل مباحث فرهنگی سیاسی و تردد سیاستمداران بود. این خانه که در سال ۵۲ توسط همسرشریعتی خریداری شده بود، در سال ۸۳ به ثبت ملی رسید و نهایتا پس از بازسازی و ضدزلزله شدن، در تاریخ هفتم اسفند ۱۳۸۵ بازگشایی شد.
