حسین لرزاده معمار و هنرمند مشهور ایرانی از جمله آخرین نسل استادکاران چیره دست و هنرمند بود که ضمن آشنایی با فنون و اجزای گوناگون هنرهای سنتی معماری اسلامی و ایرانی به خلق آثاری ماندگار در دوران جدید ایران پرداخت. او در آستانه انقلاب مشروطیت تهران و در خانواده ای معمار در سال ۱۲۸۵ هجری شمسی به دنیا آمد.
استاد لرزاده با حکم وزارت معارف و انجمن مفاخر و آثار ملی آرامگاه فردوسی را ساخت و از دیگر سو از بالاترین مرجع تامه شیعیان جهان در زمان خود دستور ساخت بنای مسجد اعظم قم را گرفت و به واسطه مراجع معظم عراق به افتخار طراحی نظارت بر ساخت اجزای حرم مطهر امامان معصوم و بزرگان دین در عتبات عالیات نائل شد.
برخی او را دایره المعارف تجربی هنر اسلامی و میراث بان هنر و تمدن اسلامی دوران معاصر نامیده اند. حسین لرزاده در طول ۹۸ سال زندگی در بیش از ۸۴۲ عمارت فعالیت کرد. این کارنامه در کنار انواع بناها مانند کاخ بیمارستان بانک مدرسه منزل مسکونی و غیره که اجزایی مانند سر در، رسمی سازی، طاسه سازی و شمسه زیاد، یزدی بندی، مقرنس کاری و روسازی و تزئینی کاری و سایر هنرنمایی های استاد را به یادگار دارند، شامل طراحی و معماری و نظارت بر اجرای بیش از ۶۳۵ باب مسجد نیز می شود.
خانه ای که او از دهه ۳۰ تا ۸۰ در آن زندگی می کرده پس از درگذشت استاد در سال ۸۳ با هدف ایجاد موزه و ثبت و معرفی آثار از سوی شهرداری تهران خریداری شد تا روایت دهه های گوناگون زندگی لرزاده و محلی برای شناسایی و معرفی میراث معماری اسلامی ایرانی و جنبه های کمتر شناخته شده آن باشد. فراوانی و گستردگی جغرافیایی آثار استاد لرزاده سبب شد تا بسیاری از آنها ناشناخته و یا کمتر شناخته شده باقی بمانند.
اما در این موزه به شرح فعالیت های او در چند اثر مشهور از جمله آرامگاه فردوسی و مسجد لرزاده و مسجد قندی و … پرداخته شده است. بهارخواب این خانه دوره پهلوی اول نیز به محل برگزاری جلسات تبدیل شد.
زیرزمین آن هم تالار کودک و معماری توسط تیم موزه عروسکهای تهران ایجاد شده است تا با کمک بازی و سرگرمی کودکان با موضوع معماری بیشتر آشنا شوند. ولی آثار کمی از وسایل زندگی او در این موزه مشاهده می شود که البته مسئولان موزه درصدد هستند تا این وسایل را از خانواده اش گرفته و در این خانه به نمایش بگذارند. تنها چیزی که از استاد در یکی از اتاق های آن وجود دارد، کلاه و عصای اوست.